Ne može se sa sigurnošću reći da se jedna od brojnih odluka Narodnog odbora Opštine Starčevo ticala i imenovanja ulica. Naime, iako Istorijski arhiv u Pančevu među svojom obimnom građom pohranjuje i fond u kome su odluke i zapisnici sa sednica posleratne starčevačke opštinske uprave, u njemu se ne nalazi pisani trag koji svedoči o novim nazivima ulica. Međutim, posredstvom drugih izvora, kao što su matične knjige i pojedini zvanični dokumenti koji sadrže adrese stanovnika Starčeva, može se odrediti period u kome ulice našeg mesta dobijaju imena.
Prvi put se umesto rednih brojeva kuća ulični nazivi javljaju tokom 1948. godine. O tome svedoči jedan dokument u fondu Istorijskog arhiva pod nazivom Narodni odbor Opštine Starčevo. U pitanju je spisak starčevačke dece koja su te godine imala do sedam godina, a koji je najverovatnije koristio lokalnoj administraciji kao evidencija za isplatu dečijih dodataka ili u slične svrhe. Negde u proleće 1948. godine, adrese preminulih Starčevaca s imenima ulica u kojima su živeli takođe se pojavljuju u matičnoj knjizi umrlih katoličke crkve.
Treba imati na umu da je sredinom 1948. godine socijalistička Jugoslavija bila na velikoj istorijskoj prekretnici. Krajem juna iste godine objavljena je rezolucija Informbiroa nakon koje je usledio prekid odnosa sa Sovjetskim Savezom. Za sada ostaje nepoznanica u kom trenutku dolazi do promene prvih imena ulica, budući da su mnoge nosile nazive istaknutih sovjetskih političara i maršala. To sigurno nije bilo poželjno nakon Titovog istorijskog “ne“ Staljinu. Pomenute okolnosti su uticale na to da pojedine ulice ubrzo zamene svoje prvo ime novim, politički prihvatljivijim. Tako se Ulica JNA poznatija kao Veliki sokak zvala Ulica Crvene armije, današnja Petra Drapšina ponela je ime Maršala Tolbuhina, a Borisa Kidriča bila je Staljinova ili Ulica Generalisimusa Staljina. Nadelska ulica nazvana je Staljingradskom, a pored prethodno pomenutih sovjetskih velikana ulice su imali i Molotov, Žukov i Višinski, ali se teško može utvrditi koje su to danas ulice u Starčevu.
Evidentno je takođe da se prilikom prvog imenovanja ulica u Starčevu vodila briga i o etničkoj strukturi stanovništva našeg mesta. U Gornjem kraju, nastanjenom Hrvatima, ulicu je dobio Matija Gubec, vođa Hrvatsko-slovenačke seljačke bune. Ulica koja je u narodu do tada bila poznatija kao Srednji šor ponela je ime rano stradalog Ive Lole Ribara, jednog od vođa omladinskog i studentskog revolucionarnog pokreta u Jugoslaviji. Grobljanska ulica, danas Ulica kestenova, u prvo vreme se zvala Ulica Vladimira Nazora, o čemu između ostalog svedoči i zvanični dokument koji je tadašnji katolički paroh, Franc Verner, poslao mesnom Narodnom odboru. Ovo obaveštenje čuva Istorijski arhiv u Pančevu, a njim je Verner stavio do znanja lokalnim vlastima da će na Veliku subotu 1949. godine ulicama Starčeva ići procesija Uskrsnuća. Ona je trebalo da krene iz katoličke crkve, dakle, ulicom Matije Gupca do Ulice Vladimira Nazora, da prođe delom te ulice gde se danas nalazi pijaca i skrene u Ulicu Ive Lole Ribara. Posle toga bi povorka skrenula u prvu ulicu levo, koja se zvala Jugoslovenske armije, a danas se zove NJegoševa, pa bi se vratila ulicom Matije Gupca natrag do crkve. Hrvatski predznak imala je i Mala ulica koja se zvala po Marku Oreškoviću, prekaljenom ličkom partizanu, dok je Ritska nosila ime Vladimira Bakarića, koji je u to vreme bio predsednik Vlade NR Hrvatske. Interesantno je da je u Starčevu tada postojala i Ulica Stjepana Radića, dugogodišnjeg lidera Hrvatske seljačke stranke.
(nastaviće se)
