Šumice je poslednje izgrađeno naselje Starčeva. Razvilo se tokom 70-ih godina, prošlog veka. Mnogi se meštani sećaju kako se ono gradilo, usled relativno skorašnjeg perioda nastanka. Međutim, kao i u dotadašnjim naseljima, postoje specifičnosti koje su vredne da se otrgnu od zaborava i specifične karakteristike ovog naselja o kojima vredi pričati kako bi se bolje razumela njegova vrednost i odluka o njegovom nastanku.

            Naselje Šumice podignuto je na ravnom terenu bez značajnijih visinskih razlika, na prosečnoj nadmorskoj visini oko 77 metara. To ga čini “najvišim“ naseljem Starčeva, jer je za 1 do 2 metra više od proseka visina ostalih delova mesta. Ovo je i jedan od razloga zbog čega Šumice nema značajnijih problema sa podzemnim vodama.

            Prve urbane strukture u ovom delu starčevačkog atara  vezuju se za pravoslavno groblje. Nekada je ono bilo upola manje nego sada, ali se zasigurno preko dva veka nalazi na istom mestu. Do groblja je uvek vodio put, koji postoji i danas. Tako možemo reći da je pravac današnjeg produžetka Vojvođanske ulice, četiri puta stariji od naselja kome pripada. Ovaj pravac kao i pravci pružanja okolnih plodnih oranica uređeni su u pravilnim geometrijskim parcelama tokom perioda Banatske vojne granice u 19. veku. NJihova orjentacija definisala je i put koji je od današnje Prvomajske ulice vodio meštane donjeg kraja do “vodica“. Uz taj put protezao se kanal koji postoji i danas i koji se nastavlja u pravcu Rafinirije praveći krivinu kod memorijskog repera “Bolji život“, nastalom po nazivu nekadašnje kafane. Ovaj kanal nekada je predstavljao granicu poseda manastira Vojlovica i ujedno granicu starčevačkog atara na tom delu. Orijentacija ovih pravaca, odnosno parcela odredila je i položaj naselja Šumice i pravce njegovih ulica.

            Tokom prvih 60 godina 20. veka stanovnici Starčeva koji su se iz centra naselja kretali ka Pančevu sa svoje desne strane, osim groblja, mogli su videti uglavnom bašte, sa ponekim vinogradom. Blok između Ulice Veljka Vlahovića i Pančevačkog puta bio je utrina. Put kojim su se kretali bio je duže vreme jedini makadamski put u selu. Pored njega protezao se drenažni kanal. U jednom kratkom vremenu uz Pančevački put na strani ka pravoslavnom groblju bilo je i fudbalsko igralište.

            Na mestu današnjeg neuglednog bagremara, bila je uvek lepa šuma. Prvobitno najverovatnije hrastova, a kasnije sredinom 20 veka znamo da je tu bio planski sađen jasen. Ova šuma bila je popularno izletište za prvomajske praznike, nakon nastalog običaja proslave ovog praznika u prirodi. Takođe, tu su i školska deca vođena na izlete. Tokom 1960-ih godina šyma je ponovo sađena radnom akcijom. U ovoj šumi neretko su pasle i krave, koje su imale dodatnu ulogu i u održavanju šumske sastojine. Zahvaljujući kontinuitetu šume nadomak određenog mesta za izgradnju naselja, ono dobija naziv - Šumice. To je bila delom ustaljena praksa za nazivanje i drugih naselja koja nastaju u sličnom ambijentu, poput beogradskog ili novosadskog naselja Šumice. Tokom 90-ih godina na tom šumskom zemljištu je pokušano sa sadnjom topola koja nije uspela, a nakon toga je tu posađen bagrem, koji takođe nije uspeo da se razvije u formu šume, zbog česte nelegalne seče. Može se reći da je naselje delom direktno oštećeno zbog ovoga, jer je ta šuma imala ulogu i u zaštiti od industrijskog zagađenja, uz sve druge pomenute uloge.

            Početkom 1960-ih godina duž Ulice Pančevački put već se uočavaju prvi nizovi kuća na strani današnjeg naselja, između sadašnjih  adresa Pančevački put od broja 22 do broja 48. Sve te kuće bile su tipske “radničke“ sa obično dve ili tri sobe, nastale zbog istih potreba kao i kuće u Radničkom kraju, opisane u tekstu iz prošlog broja. Do kraja decenije kuće se nižu i dalje duž sada već Ulice Pančevački put.

            Godine 1970. ovde intenzivno počinje gradnja naselja “slobodnog stila“ po ugledu na tadašnja predgrađa modernih zapadnoevropskih gradova - tzv. sunčana naselja. U njemu su ulice delom integrisane, što znači da su namenjene i kolskom i pešačkom saobraćaju i igri. Zelenilo prožima blokove, odnosno ono se nalazi unutar bloka u javnoj svojini i kuće su pretežno slobodnostojeće na parceli. Sami placevi su manjih površina,  2-4 ara, jer ovde, kao ni u Radničkom naselju, nije predviđena poljoprivredna proizvodnja unutar njih. U početku je većina kuća građena tipski, što se ponajviše vidi u Ulici Veljka Vlahovića, koja je prva nastala. Kasnije je već postojalo nekoliko ustaljenih modela i varijacija kuća. Naselje je nastalo u urbanističkom smislu veoma brzo i planski. Za svega par godina od 1970. do 1975. zidaju se kuće, nastaju ulice, dolazi struja i ostavlja se mesto za funkcionalni javni objekat. Pored Ulice Veljka Vlahovića, upravno iz nje se paralelno formiraju ulice Nikole Tesle i Mihajla Pupina. Neposredno zatim su nastajale Ulice Moše Pijade, a zatim i ulice nazivane po vojvođanskim gradovima:  Novosadska, Bečejska, Vršačka, Subotička i Zrenjaninska. Ulica Ive Andrića poslednja je formirana. Prema površini ovo je najmanje naselje Starčeva. Takođe, to je i najmodernije naselje i treće po urbanističkom tipu za mesto Starčevo, što je naše mesto  dodatno obogatilo u pogledu izbora stambenog prostora.

            Sa izgradnjom i završetkom naselja Šumice, Starčevo 1981. godine dobija status naselja gradskog karaktera, jer je u njega doseljeno još nepoljoprivrednog stanovništva. Tako je rad u industriji uzeo primat nad radom u poljoprivredi. Time Starčevo prestaje da bude selo. Iz tog razloga za industrijalizaciju zasigurno možemo reći da je donela dve velike promene za mesto. Prva je struja i druga je nov stil življenja koji ne zavisi od poljoprivrede. Ove promene ubrzo će doprineti i kulturnom razvoju mesta.

Marko Ivošević

Izgradnja infastrukture u ovom naselju intenzivirana je s početkom 80-tih godina kada je većina ulica asfaltirana, a na uglu ulica Moše Pijade i Nikole Tesle nikla je moderna samoposluga. Kolovozi u ulicama su dvadesetak godina kasnije redom proširivani  jer nisu mogli da prime saobraćaj koji se razvio... Veće javne površine, koje su danas uglavnom dečija igrališta, pre 40 godina bile su planirane za izgradnju škole, vrtića, doma kulture, a postojala je inicijativa da naselje Šumice bude zasebna mesna zajednica. Naselje je još u to vreme bilo više gradskog tipa nego ostali delovi Starčeva jer su meštani Šumica imali privilegiju odnošenja kućevnog smeća putem tadašnje gradske komunalne službe (DP “Standard“) mnogo ranije nego što je to prošireno na celo Starčevo osnivanjem JKP-a “Starčevac“ 1994. godine, a radnike i učenike iz ovog naselja do Pančeva je u jutranjim terminima i u popodnevnom špicu prevozio gradski lokal. Treba napomenuti da je u Šumicama obrazovano i radničko naselje za terenske radnike “Konstruktora“, koje je kasnije postalo neka vrsta naselja socijalnog tipa (“kolonija“, danas Somborska ulica).