Budući da je u do sada objavljivanim tekstovima na ovu temu bilo uglavnom reči o jugoslovenskim arheolozima koji su istraživali na nalazištu u Starčevu, u ovom broju našeg mesečnika čitaocima donosimo biografiju ovog uspešnog i plodnog naučnika, nažalost, veoma rano preminulog.
Dr Fjuks je rođen 23. marta 1901. u Nimburku u današnjem Srednjočeškom kraju na reci Labi, u gradu udaljenom 45 kilometara istočno od Praga. Poticao je iz stare bohemske porodice, a njegov otac bio je član prvog češkog Senata i bliski prijatelj Tomaša Masarika. Nakon učešća u Prvom svetskom ratu, 1920. godine odlazi u Filadelfiju. Diplomirao je ekonomiju 1926. na Univerzitetu u Pensilvaniji. Magistrirao je 1928. i završio fakultet 1931. sa zvanjem doktora filozofije. Nakon toga je učestvovao u različitim arheološkim ekspedicijama u Evropi.
Od 1932. do 1938. godine bio je pomoćnik direktora Američke škole za praistorijska istraživanja, od 1938. v.d. direktora, a posle toga i predvodio američke arheološke ekspedicije na tlu Starog kontinenta. Tokom pomenutog perioda zaposlen je na Univerzitetu Harvard i sarađuje kao istraživač u Muzeju Univerziteta u Pensilvaniji sve do svoje prerane smrti. Tamo je nastavio svoj rad i istraživanja u tehnološkoj laboratoriji kombinujući analitičku hemiju i pojedine grane fizike, a istovremeno primenjujući opšta praktična znanja i odlično poznavanje arheologije. Kao jednom od istaknutih Amerikanaca češkog porekla, ukazana mu je čast time što je postao član Praistorijskog društva Čehoslovačke i Jugoslovenskog istorijskog društva. Bio je i prominentni član naučnih udruženja u Americi, odbornik u savetu Američke antropološke asocijacije, a neko vreme i predsednik Antropološkog društva Filadelfije. Fjuks je u sledećim društvima i muzejima imao status počasnog člana ili kustosa: Arheološko društvo NJu DŽerzija, Mađarski nacionalni muzej, Narodni muzej u Beogradu, Narodni muzej u Nišu, Narodni muzej u Bitolju, Društvo za arheologiju DŽordžije, Odeljenje koledža Frenklin i Maršal za Arheološko društvo Pensilvanije. U svojoj rodnoj Čehoslovačkoj bio je dopisni član Državnog arheološkog instituta u Pragu, istraživač saradnik u Narodnom muzeju u Pragu, istraživač kustos u Zavičajnom muzeju u gradu Kralupi na Vltavi, spoljni saradnik u Zemaljskom muzeju Moravske u Brnu, istraživač savetnik i konsultant Gradskog muzeja u Plzenju, kustos i povremeni predavač u Gradskom muzeju u Nimburku.
Među odlikovanjima koja su mu dodeljena nalazio se i Orden jugoslovenske krune koji je dobio 1935. godine, što je priznanje koje nijedan arheolog do tada nije poneo. Tu je i Orden belog lava, najviše češko odlikovanje, a nominovan je bio i za Orden svetog Stefana i Hakslijevu memorijalnu medalju. Nosio je počasne diplome Karlovog univerziteta u Pragu i Beogradskog univerziteta.
Od svojih kolega Fjuks je upamćen kao neko ko se pridržavao visokih načela i ideala u obrazovanju i istraživanju. Snaga kritičkih osvrta koje je pisao, a više desetina njih objavljeno je u američkim i svetskim časopisima, ležala je u kritičkom odnosu koji je zauzimao prema publikacijama u oblasti arheologije, njegovog odabranog životnog poziva. Nakon višegodišnje teške borbe s bolešću, ovaj velikan arheologije preminuo je 11. decembra 1941. u Univerzitetskoj bolnici u Filadelfiji, iza sebe ostavivši svoj besmrtni lik i delo.