Iako čika Mirko nije po rođenju Starčevac i nemam previše podataka iz njegove geneologije, ipak bi ovom svojom crticom podsetio na čoveka koji je na neki način obeležio jedan deo u životu Starčevaca. Rođen je davne 1926. godine u Benkovcu ili njegovoj okolini. Kako je taj deo predratne Jugoslavije bio siromašan, tadašnje tamošnje organizacije na neki način stipendirale su decu iz tih krajeva i u bolje stojećim krajevima nalazili im posao i ujedno ih školovali za neka zanimanja. Tako je i čika Mirko Omčikus došao u Starčevo i završio u dućanu kod deda Brune kao trgovački pomoćnik. Kako je Starčevo za vreme Drugog svetskog rata bilo relativno mirno mesto, čika Mirko je ostao u Starčevu i kod deda Brune je bio dobro zaštićen. Nakon rata i završenog naukovanja u Starčevu je osnovano trgovačko preduzeće “Napredak“ koje je okupilo tadašnje mlade starčevačke trgovce, koji su se rasporedili po tadašnjim dućanima kojih je u to doba aktivnih bilo samo tri. Glavni i najveći starčevački dućan bio je onaj u centru u tada delimično završenom Domu kulture i to u delu do druma, tamo gde je u današnje vreme Biblioteka. Tu je za šefa postavljen čika Mirko Omčikus. Ostala dva dućana su bili, jedan u Gornjem kraju u Pasuljevoj kući, a drugi u Donjem kraju, mislim u Crkvenom sokaku.

Čika Mirko je u to doba bio još neoženjen, a oženio se po prilici 1954. godine Evicom rođenom Brozina, koja je ostala udovica nakon smrti Nikole Grgića 1952. godine. Evica je nasledila Grgićevu kuću, jer je iz tog braka imala sina Marka. Kako se čika Mirko praktično priženio. Iz braka čika Mirka i tetka Evice rodila se Brankica, koju su svi prihvatili kao poveznicu familije koja baš nije u potpunosti krvno vezana. Negde u to vreme dolazi i do ukrupnjavanja trgovačkog sektora na nivou tadašnje Opštine Pančevo, pa tako i “Napredak“ prelazi u pančevački “Trgoprodukt“, koji u to doba ima zavidan broj kako dućana s mešovitom robom tako i specijalizovanih dućana za pojedine vrste robe. Kako se u to vreme povećala i kupovna moć stanovništva, to je u dućanima bilo sve više posla, pa kada je uz šefa nekada bio samo jedan pomoćnik, ukazala se potreba za većim brojem zaposlenih. Na ta mesta uskakali su učenici trgovačke škole, kojima je rad u dućanu bio obavezan deo prakse. Tako je čika Mirko, kao i ostali šefovi dućana odgojio nekoliko generacija trgovačkih pomoćnika, pretežno starčevačkih đaka. Krajem šezdesetih godina zbog povećanja broja stanovnika u Starčevu, kao i zbog potrebe za većim trgovačkim prostorom i uvođenjem samoposlužvivanja kao modernizacija trgovanja, zatvara se dućan kod Mirka, kako su svi obično govorili, te se kompletan prostor u prizemlju Doma kulture, preuređuje, jedan deo u samoposlugu, a drugi deo u prostor s robom široke potrošnje. Otvaranjem preuređenog dućana, čika Mirko i dalje ostaje šef, ali sada sa puno više pomoćnika, koji su specijalizirani za prodaju pojedinih vrsta robe, a koje je jednim delom i čika Mirko odgajao.

Osim što je bio šef trgovine, a s obzirom da je odrastao u Starčevu, aktivno je učestvovao i u društvenom životu Starčeva.
Sami trgovci kao članovi kolektiva “Napredak“, a kasnije i kao članovi “Trgoprodukta“ često su organizovali zabave i druženja, na kojima su osim samih trgovaca učestvovale i čitave familije. I na svim ostalim događanjima u selu čika Mirko je učestvovao, negde aktivno, a negde kao gost. Podržavo je i rad amaterskog starčevačkog pozorišta, jer su većina trgovačkih pomoćnika ujedno bili i glumci, pa im je dozvoljavao i odsustvovanje s posla.
Čika Mirko za svog života doživeo je i procvat, pa tako i propadanje trgovine kako u Starčevu tako i na nivou Pančeva, ali je tada već bio u zasluženoj penziji.
Čika Mirko napustio nas je 2003. godine, no ostala su sećanja na čoveka, trgovca i trgovinu, koja je usko povezana s njegovim imenom.